Ramalan Joyo Boyo dalam bentuk
Langgam Jawa Sinom.
1. Pan iku uwis winejang, Mring guru Pandita
Ngali, Rasane kitab Musarar, lya padha lawan mami, Nanging anggelak janji,
Cupet lelakoning ratu, lya ing tanah Jawa, Ingsun pan wus den wangeni, Kari
loro kaping telune ta ingwang.
2. Yen wis anitis ping tiga, Nuli ana jaman
maning, Liyane panggaweningwang, Apan uwus den wangeni, Mring pandita ing
nguni, Tan kena gingsir ing besuk, Apan talinambangan, Dene Maolana Ngali,
Jaman catur semune segara asat.
3. Mapan iku ing Jenggala, Lawan iya ing Kediri,
Ing Singasari Ngurawan, Patang ratu iku maksih, Bubuhan ingsun kaki, Mapan ta
durung kaliru, Negarane raharja, Rahayu kang bumi-bumi, Pan wus wenang
anggempur kang dora cara.
4. Ing nalika satus warsa, Rusake negara kaki,
Kang ratu patang negara, Nuli salin alam malih, Ingsun nora nduweni, Nora kena
milu-milu, Pan ingsun wus pinisah, Lan sedulur bapa kaki, Wus ginaib prenahe
panggonan ingwang.
5. Ana sajroning kekarah, Ing tekene guru mami,
Kang naina raja Pandita, Sultan Maolana Ngali, Samsujen iku kaki, Kawruhana ta
ing mbesuk, Saturun turunira, Nuli ana jaman maning, Anderpati arane
Kalawisesa.
6. Apan sita linambangan, Sumilir kang naga
kentir, Semune liman pepeka, Pejajaran kang negari, Hang tingkahing becik,
Nagara kramane suwung, Miwah yudanegara, Nora ana anglabeti, Tanpa adil satus
taun nuli sirna.
7. Awit perang padha kadang, Dene pametune bumi,
Wong cilik pajeke emas, Sawab ingsun den suguhi, Marang si Ajar dhingin, Kunir
sarimpang ta ingsun, Nuli asalin jaman, Majapahit kang nagari, lya iku Sang-a
Prabu Brawijaya.
8. Jejuluke Sri Narendra, Peparab Sang Rajapati,
Dewanata alam ira, Ingaranan Anderpati, Samana apan nenggih, Lamine sedasa
windu, Pametuning nagara, Wedale arupa picis, Sawab ingsun den suguhi mring si
Ajar.
9. Juwadah satakir iya, Sima galak semu nenggih,
Curiga kethul kang lambang, Sirna salin jaman maning, Tanah Gelagahwangi, Pan
ing Demak kithanipun, Kono ana agama, Tetep ingkang amurwani, Ajejuluk Diyati
Kalawisaya.
10.
Swidak gangsal taun sirna, Pan jumeneng Ratu adil, Para wali lan pandhita, Sadaya
pan samya asih, Pametune wong cilik, Ingkang katur marang Ratu, Rupa picis lan
uwang, Sawab ingsun den suguhi, Kembang mlathi mring ki Ajar gunung Padang.
11.
Kaselak kampuhe bedhah, Kekesahan durung kongsi, Iku lambange dyan sirna, Nuli
ana jaman maning, Kalajangga kang nami, Tanah Pajang kuthanipun, Kukume telad
Demak, Tan tumurun marang siwi, Tigangdasa enem taun nuli sirna.
12.
Semune lambang Cangkrama, Putung ingkang watang nenggih, Wong ndesa pajege
sandhang, Picis ingsun den suguhi, lya kajar sauwit, Marang si Ajar karuhun,
Nuli asalin jaman, Ing Mataram kang nagari, Kalasakti Prabu Anyakrakusumo.
13.
Kinalulutan ing bala, Kuwat prang ratune sugih, Keringan ing nungsa Jawa, Tur
iku dadi gegenti, Ajar lan para wali, Ngulama lan para nujum, Miwah para
pandhita, Kagelung dadi sawiji, Ratu dibya ambeg adil paramarta.
14.
Sudibya apari krama, Alus sabaranging budi, Wong cilik wadale reyal, Sawab
ingsun den suguhi, Arupa bawang putih, Mring ki Ajar iku mau, Jejuluke negara,
Ratune ingkang miwiti, Surakalpa semune lintang sinipat.
15. Nuli
kembang sempol tanpa, Modin sreban lambang nenggih, Panjenengan kaping papat,
Ratune ingkang mekasi, Apan dipun lambangi, Kalpa sru kanaka putung, Satus taun
pan sirna, Wit mungsuh sekuthu sami, Nuti ana nakoda dhateng merdagang.
16. Iya
aneng tanah Jawa, Angempek tanah sethithik, Lawas-lawas tumut aprang, Unggul
sasolahe nenggih, Kedhep neng tanah Jawi, Wus ngalih jamanireku, Maksih turun
Mataram, Jejuluke kang negari, Nyakrawati kadhatone tanah Pajang.
17. Ratu
abala bacingah, Keringan ing nuswa Jawi, Kang miwiti dadi raja, Jejuluke Layon
Keli, Semu satriya brangti, Iya nuli salin ratu, Jejuluke sang nata, Semune
kenya musoni, Nora lawas nuli salin panjenengan.
18. Dene
jejuluke nata, Lung gadung rara nglingkasi, Nuli salin gajah meta, Semune tengu
lelaki, Sewidak warsa nuli, Ana dhawuhing bebendu, Kelem negaranira, Kuwur
tataning negari, Duk semana pametune wong ing ndesa.
19.
Dhuwit anggris lawan uwang, Sawab ingsun den suguhi, Rupa getih mung sapitrah,
Nuli retu kang nagari, Ilang barkating bumi, Tatane Parentah rusuh, Wong cilik
kesrakatan, Tumpa-tumpa kang bilahi, Wus pinesthi nagri tan kena tinambak.
20.
Bojode ingkang negara, Narendra pisah lan abdi, Prabupati sowang-sowang, Samana
ngalih nagari, Jaman Kutila genti, Kara murka ratunipun, Semana linambangan,
Dene Maolana Ngali, Panji loro semune Pajang Mataram.
21.
Nakoda melu wasesa, Kaduk bandha sugih wani, Sarjana sirep sadaya, Wong cilik
kawelas asih, Mah omah bosah-basih, Katarajang marga agung, Panji loro dyan
sirna, Nuli Rara ngangsu sami, Randha loro nututi pijer tetukar.
22. Tan
kober paes sarira, Sinjang kemben tan tinolih, Lajengipun sinung lambang, Dene
Maolana Ngali, Samsujen Sang-a Yogi, Tekane Sang Kala Bendu, Ing Semarang
Tembayat, Poma den samya ngawruhi, Sasmitane lambang kang kocap punika.
23. Dene
pajege wong ndesa, Akeh warninira sami, Lawan pajeg mundak-mundak, Yen panen
datan maregi, Wuwuh suda ing bumi, Wong dursila saya ndarung, Akeh dadi
durjana, Wong gedhe atine jail, Mundhak tahun mundhak bilaining praja.
24. Kukum
lan yuda nagara, Pan nora na kang nglabeti, Salin-salin kang parentah, Aretu
patraping adil, Kang bener-bener kontit, Kang bandhol-bandhol pan tulus, Kang
lurus-lurus rampas, Setan mindha wahyu sami, Akeh lali mring Gusti miwah wong
tuwa.
25. Ilang
kawiranganingdyah, Sawab ingsun den suguhi, Mring ki Ajar Gunung Padang, Arupa
endang sawiji, Samana den etangi, Jaman sewu pitung atus, Pitung puluh pan iya,
Wiwit prang tan na ngaberi, Nuli ana lamate negara rengka.
26. Akeh
ingkang gara-gara, Udan salah mangsa prapti, Akeh lindhu lan grahana, Dalajate
salin-salirt, Pepati tanpa aji, Anutug ing jaman sewu, Wolung atus ta iya,
Tanah Jawa pothar pathir, Ratu Kara Murka Kuthila pan sirna.
27. Dene
besuk nuli ana, Tekane kang Tunjung putih, Semune Pudhak kasungsang, Bumi Mekah
dennya lair, Iku kang angratoni, Jagad kabeh ingkang mengku, Juluk Ratu Amisan,
Sirep musibating bumi, Wong nakoda milu manjing ing samuwan,
28. Prabu
tusing waliyulah, Kadhatone pan kekalih, Ing Mekah ingkang satunggal, Tanah
Jawi kang sawiji, Prenahe iku kaki, Perak lan gunung Perahu, Sakulone tempuran,
Balane samya jrih asih, Iya iku ratu rinenggeng sajagad.
29. Kono
ana pangapura, Ajeg kukum lawan adil, Wong jilik pajege dinar, Sawab ingsun den
suguhi, Iya kembang saruni, Mring ki Ajar iku mau, Ing nalika semana, Mulya
jenenging narpati, Tur abagus eseme lir madu puspa.
